28 mayo 2010

RESEÑA. Javier Ruescas: Tempus Fugit: Ladrones de Almas.


Título: Tempus Fugit: Ladrones de Almas
Autor: Javier Ruescas
Editorial: Alfaguara
Idioma: español
Páginas: 291
Sinopsis: [contraportada] El mundo tal y como lo conocemos ya no existe. Una temible Plaga ha dejado en coma a numerosos adolescentes y la empresa Tempus Fugit se alza como la gran salvadora gracias a sus cabinas de teleporte. En esta situación las vidas de tres jóvenes se cruzarán sin motivo aparente, pero con un destino común.

Un muchacho de otra época que sólo desea regresar a su mundo, una joven sin pasado y un ladrón de futuros intentarán comprender quiénes son y cuál es su misión antes de que el amor los arrastre y su tiempo se agote.



Opinión personal: Tempus Fugit: ladrones de almas llegó a mis manos en medio de una mezcla de expectación e incertidumbre. Me atraía. Sus páginas me susurraban y su portada me hipnotizaba; pero temía tener demasiado altas mis expectativas. Temía a la desilusión.

Por suerte, mis temores fueron en vano.  

Javier Ruescas ha creado un nuevo futuro: la Tierra ha sido arrasada por la Inundación y la Plaga asalta, silenciosa e imparable, a la población. En medio de este nuevo mundo, la compañía Tempus Fugit se alza como salvadora gracias a sus cabinas de teleporte.

¿Qué pintan en este futuro un chico del siglo XVIII, una chica sin pasado y un joven sin futuro?

Debo reconocer que al principio me sentía perdida en la historia. Desorientada. Nuevomundo se alzaba demasiado imponente e infranqueable. Me sentía un poco Pablo con la diferencia de que le llevo algunos siglos de ventaja *jeje*. Por suerte, Hanna y Kleid no tardaron en ofrecerme una mano. Puestos a elegir, tomé la mano de Kleid y dejé que Hanna me guiara por la ciudad en su bicicleta.

Uno de los puntos fuertes de este libro es, sin duda alguna, sus personajes. Hanna es una joven que se ha forjado su fortaleza a base de dolor; luchadora por lo que cree. Siglos y siglos atrás, encontramos a Pablo, un chico perdido en su época y que, mala suerte para él, se perdió más aún. En una época que no es la suya, dónde nada es lo que parece, aprenderá a encontrarse. Y finalmente, Kleid. Exclamemos todos juntos un Oh-My-Kleid como se merece. ¿Qué haces cuando debes luchar por cada segundo de tu futuro? Además, Tempus Fugit cuenta con un repertorio de secundarios que aportarán mucho a la historia. Otro personaje que me ha fascinado es Omega, aunque personalmente creo que podría haber dado más de sí.

Otro detalle a destacar son las citas de autores célebres al principio de cada capítulo. Solo diré que parecen hechas adrede para el capítulo que las sigue.

No pienso nunca en el futuro
porque llega muy pronto.
Albert Einstein

Es curioso, hay libros que aburren, otros que siempre consiguen sacar una sonrisa  o que una lágrima de tinta se escape del lagrimal, y hay otros libros que te hechizan con sus palabras… sin embargo, muy de vez en cuando, encuentras un libro con el que conectas y del que ya no te puedes desprender. Yo he conectado con Tempus Fugit y sé que sus personajes y su lección moral me acompañarán a partir de ahora.

En resumen, me quito el sombrero ante la ágil pluma de Javier Ruescas. Nos cuenta una historia asombrosa y nos da toda una lección de vida sin adentrarse en palabrería inútil ni extenderse innecesariamente. Y este es otro punto que valoro muy positivamente del libro: dura lo justo y lo necesario. Como resultado, Tempus Fugit es un libro intenso que no dejará descanso al lector.  

Javier Ruescas reúne magistralmente pasado, presente y futuro para hacernos entrega de una historia que no dejará indiferente.

Tú que todavía estás a tiempo, haz todo lo posible para que el Futuro sea un poco diferente. Un poco más bonito. Un poco más feliz.



Links de interés:
· Página oficial del libro: http://www.ladronesdealmas.com/
· Artículo sobre Javier Ruescas en el diario El País (a ver si después de leerlo os quedáis con el culo torcido como yo. ¡Este hombre es polifacético, señores! xD): aquí.

10 comentarios:

  1. Ya le tenía ganas, pero ahora más
    *Niva alza el puño en señal de protesta*

    ResponderEliminar
  2. Me gusta que haya cumplido con tus espectativas. A mí me gustó muchísimo Hanna, y creo que eso es una constante en Javier, dotar a sus personajes femeninos de mucha fuerza. Es genial. Las frases también son estupendas.

    ResponderEliminar
  3. Sembla que el llibre t'agradat, buenu no se com treus tan de temps per llegir, espero que al estiu em poguí posar jo també.

    ResponderEliminar
  4. @Jordi: El problema és que no tinc temps, però soc així d'inteligent. Començo un llibre, m'enganxo... i després vaig de cul amb tot. Per pegar-me, I know. I sí, el llibre m'ha encantat!!

    ResponderEliminar
  5. Jajajaja!! Jo t'entenc, ahira mateix hauria d'haver estat fent un treball i estudiante i fins que no vaig acabar una romàntica histórica que estava llegint, res.

    ¡M'he quedat flipada amb el article eixe de El País! 0.o Jo, a mi també m'agaradaria molt que em pagaren per llegir... u.u En fi, que totes les resenyes que he llegit fins ara deixen el llibre molt bé, a vore si elpuc probar prompte. ;)

    ResponderEliminar
  6. Le tengo muchas ganas a este libro. En todas partes se habla maravillas de él.

    ResponderEliminar
  7. Espero no tardar mucho en poder hincarle los ojos a este libro, que le tengo muuuchas ganas.

    ResponderEliminar
  8. ¡Me alegro! Tengo ganas de leérmelo, pero también tengo algo de miedo, porque muchos libros de los que me he comprado últimamente me han decepcionado más de la cuenta...

    Un beso.

    ResponderEliminar
  9. Pues.. confieso que aún no he leído nada de Javier... y con la pila de pendientes que tengo, no sé cuando voy a tener tiempo, pero esa nota de 4'5 ha hecho si más no, que siga pensando en leerle algún día.

    ResponderEliminar
  10. Y así, casi dos años después, llego yo a esta reseña xD! mil gracias por tus palabras. Siguen llegando del mismo modo al corazón :-)!

    Un saludo y feliz semana,
    Javier

    ResponderEliminar